1 lipca 2023 r. w życie weszły przepisy ustawy z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, nazywanej potocznie SLIM VAT 3. Celem nowych regulacji jest wprowadzenie kolejnych ułatwień w podatku od towarów i usług, a także uproszczenie i przyspieszenie rozliczeń. Poniżej przedstawiamy kilka z najistotniejszych zmian, które obowiązują podatników od kilku dni.
Mały podatnik VAT z nowym limitem 2 mln euro
Przed 1 lipca 2023 r. przepisy ustawy o VAT traktowały za małego podatnika podatku od towarów i usług przedsiębiorcę, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 mln euro. Nowe przepisy zwiększyły ten limit do kwoty 2 000 000 mln euro, tym samym ujednolicając go z limitem obowiązującym w przepisach ustawy o PIT i CIT. Zaklasyfikowanie na gruncie ustawy o VAT do grupy małych podatników umożliwia takim podmiotom korzystanie z metody kasowej i rozliczanie VATu kwartalnie.
Zmiany w odliczaniu VAT przy WNT – brak wymogu posiadania faktury
SLIM VAT 3 zniósł również wymóg posiadania faktury dokumentującej WNT, do tej pory warunkującej możliwość dokonania odliczenia VAT z tego tytułu. Przypominamy, że w poprzednim stanie prawnym podatnik miał prawo odliczyć VAT od WNT, jeżeli w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, otrzymał fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie. Na podatniku, który nie uzyskał natomiast faktury we wskazanym terminie, ciążył obowiązek w postaci odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. W związku z tym, że w takim stanie prawnym podatnicy byli narażeni na negatywne konsekwencje prawne, ostatnia nowelizacja uchyliła powyższe przepisy, powodując tym samym, że rozliczanie podatku należnego i naliczonego następuje w tym samym okresie rozliczeniowym i bez konieczności posiadania faktury potwierdzającej taką transakcję.
Zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy zmieniającej, „W przypadku gdy podatnik pomniejszył kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10g ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, otrzymanie po dniu 30 czerwca 2023 r. faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik uwzględnił kwotę podatku należnego z tytułu tego nabycia”.
Powstanie obowiązku podatkowego jako moment wykazania WDT ze stawką 0%
Obowiązujący w poprzednim brzmieniu art. 42 ust. 12a upoważniał podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej. Obecnie wyrazy „w którym dostawa ta została dokonana” zastąpiono „w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy”. Oznacza to tym samym, że momentem wykazania WDT ze stawką 0% w korektach deklaracji jest obecnie moment powstania obowiązku podatkowego, a nie data dokonania dostawy.
Kurs walut dla faktur korygujących
SLIM VAT 3 doprecyzował, jaki kurs waluty powinno stosować się w przypadku faktur korygujących. Dotychczas żadne przepisy nie odnosiły się do tej kwestii. Dodany do ustawy o VAT art. 31b ust. 1 wskazuje, że w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej uległy zmianie, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu danej waluty obcej przyjętego do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania przed jej zmianą. Do przeliczania kursu na fakturze korygującej należy zastosować zatem taki sam kurs, jaki stosowano w pierwotnym rozliczeniu (dla faktury korygowanej), czyli kurs historyczny.
Natomiast w przypadku, gdy faktura korygująca jest wystawiana w związku z udzieleniem upustu lub obniżki ceny, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania zostały wyrażone na tej fakturze korygującej w walucie obcej, podatnik może dokonać przeliczenia na złote na dwa sposoby. Po pierwsze, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia tej faktury korygującej albo, po drugie, według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia tej faktury korygującej. W ostatnim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro (art. 31 ust. 2).
Źródło:
